لارستان در منطقه ایران جنوبی در محور شیراز- بندرعباس واقع شده و بخشی از مناطق گرمسیر استان فارس محسوب می شود.
«ابن بلخی» مورخ و جغرافی نویس قرن پنجم هجری در «فارس نامه» در توصیف و تشریح این ایالات پهناور نوشته است: « همه در بیابان است و ‌ گرمسیر و به هر دهی، حصاری محكم در میان بیابان.»
از دوران قدیم مردم علاوه بر کشاورزی به پیشه وری و تجارت نیز مشغول بوده اند زیرا لارستان در راه تجاری پر رفت و آمدی قرار دارد که به بنادر خلیج فارس می رسد و در قرون وسطی لار اصولاً شهری تجاری بود. اکثریت ساکنان این منطقه ایرانی های لاری زبان هستند اما اقلیت هایی چون کرد، بلوچ،عرب، قشقایی ترک زبان و یهودی نیز در این منطقه سکونت داشته اند. لارستان در پارینه، سرزمینی با نام و نشان بود كه آتشكده معروف « آذرفرنبغ» (آتش فره ایزدی) در كاریان آن واقع بوده است. آتشكده ای كه امروز از آن تنها ویرانه ای به جا مانده است.
از لحاظ زبان شناسی، «لاری» عضو جداگانه و كاملاً مستقل گروه زبان ها و لهجه های جنوب غربی ایرانی است. اما نبود مشخصات مهمی چون خط، سنت ادبی و همچنین نبود معیارهای اضافی زبان شناسی مانند استفاده زبان به منظور اداری یا آموزشی اجازه نمی دهند كه با اطمینان «لاری» را زبان كامل بنامیم.

 

سایت همایش